Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Δεν μοιραζόμαστε την ίδια αρνητικότητα και ζοφερή αντίληψη του κόσμου, ούτε διαθέτουμε όλοι ανεπαρκές ψυχικό σθένος. Πολλοί από μας ξυπνάμε γεμάτοι ελπίδα για την καινούργια μέρα· αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες μαζί με τα αγαπημένα μας πρόσωπα· γελάμε πολύ - η γενικευμένη ανοησία, η κακεντρέχεια, η επιθετικότητα ούτε μας αφορούν, ούτε μας αγγίζουν.
Από την άλλη πλευρά, όσοι βυθίζονται στην απελπισία, στην εμπάθεια και στις πατροπαράδοτες ιδεολογίες μισαλλοδοξίας βλάπτουν τον ίδιο τους τον εαυτό, όχι τους στόχους που θέλουν να πλήξουν.
Χρειάζεται οδικός χάρτης για να ζήσει κανείς μακριά από τη δυσαρέσκεια και τα συναισθήματα του ανικανοποίητου. Είναι ανάγκη να μάθουμε να ελαχιστοποιούμε την ανησυχία, να μη θλιβόμαστε για το παρελθόν, να επικεντρωνόμαστε στα πράγματα που μπορούμε να ελέγξουμε αδιαφορώντας για όσα βρίσκονται πέρα από τον έλεγχό μας.
Σε αυτόν τον δεύτερο τόμο, που ακολουθεί τη «Φοβερή τροπή των πραγμάτων» (2012), η Σώτη Τριαντάφυλλου, πάντα καίρια, διορατική και διεισδυτική, ανατέμνει την ελληνική κοινωνία και την πολιτική αναλύοντας τα αίτια της κρίσης. Τι μας συνέβη; Τι θα μπορούσε να μας συμβεί; Τι πρέπει να κάνουμε; Εδώ λοιπόν υπάρχουν σκέψεις, επισημάνσεις και προτάσεις· κυρίως υπάρχουν όσα δεν ειπώθηκαν για πολύ-πολύ καιρό κι όσα αποτελούν ακόμα ταμπού των ιδεολογιών.